vrijdag 20 december 2013


LAUGH...




Geluk nummer 58! Kinderlijke en kortzichtige reflexen. Ik geloof dat iedereen dat weleens overkomt. Tenminste dat hoop ik. Anders kan ik beter dit stukje in de prullenbak gooien en in een hoekje gaan zitten met het schaamrood op mijn kaken. Maar goed. Fingers crossed! 

Stap 1: Uitleg geven, wat ik bedoel met een kinderlijk reflex en een kortzichtig reflex? 

 'Kinderlijk' zowel als 'kortzichtig' zal ik uit moeten leggen aan de hand van een persoonlijk voorbeeldje. Een kinderlijk reflex: Heel vroeger, toen ik nog niet zelfstandig bij de snoeppot kon, speelde ik graag met regenwormen. En het liefst met wormen van een gemiddelde doorsnee van 0,8 cm. Ik gaf ze een naam, ook al kon ik niet eens de kop van de staart onderscheiden, laat staan regenworm Saskia van Anton. Maar dat mocht de pret niet drukken. En voordat mijn moeder het wist liep ik met een hele familie regenwormen in mijn zak. Je speelt, je rent, je rolt zonder er bij stil te staan dat je gehakt aan het maken bent van je vriendjes. En als dit dan ontdekt wordt en men je de vraag stelt, waarom je wormen in je zak hebt gedaan, weet je daar geen antwoord op. Het is toch logisch dat je je vrienden dicht bij je wilt hebben?
Een kortzichtig reflex:   Bijvoorbeeld. In de trein bij een totaal vreemde de haren van de jas plukken of…Per ongeluk je hart luchten aan een onbekende voorbijganger tijdens het winkelen. Want klaarblijkelijk staat je shop maatje niet naast je, de onbekende had alleen dezelfde kleur jas. Zucht, jammer.

Stap 2: Mijn gelukje / ongelukje delen.

Zo had ik dus weer een kinderlijk en kortzichtig reflex een tijdje terug. Ik liep van punt A naar B, toen ik ineens bedacht dat deze bezigheid fijn te combineren was met een snoepje. Helaas, geen snoepje op zak. En wat zag mijn oog! Een snoepje op straat. Ik liep er op af om vervolgens voor over te bukken en het snoepje op te pakken. En...STOP! Mijn vaders stem kwam in mijn hoofd: 'Bah, Def, alles wat op straat ligt is vies!'. (Ik ging weer 20 jaar terug in de tijd, met deze déjà vu.) Toch ging ik de discussie aan met mijn vader, maar ik heb het niet gewonnen. Ook al is het snoepje verpakt, je eet niets wat op straat heeft gelegen. Dan maar foto's maken en lachen om dit reflex. Xx Devereaux  ps: En ja, ik ben op de terugweg nog een keer naast het snoepje gaan staan met een kleine twijfel. (zie foto ontmoeting  2) Wat had ik zin in dat snoepje!   




Geen opmerkingen:

Een reactie posten